Zak Laughed (ur. 1994) – młody piosenkarz z Clermont-Ferrand w środkowej Francji. Muzyka była zawsze obecna w jego domu, głównie w formie winylowych płyt takich artystów jak Bob Dylan i The Velvet Underground, które były często odtwarzane przez jego ojca. Zak dorastał także w domu pełnym amerykańskich książek (jego ulubiony autor to Jack Kerouac). Jego ojciec jest z zawodu fotografem, a brat to gitarzysta basowy. Przełomowy moment w życiu Zaka (a właściwie Zacharie, bo Zak to artystyczna przeróbka jego imienia) nadszedł, gdy w wieku 11 lat otrzymał od wujka swój pierwszy instrument, czyli ukulele.
Podczas sesji zdjęciowej, którą jego ojciec wykonywał w Maroku Zak poznał Mathiasa Malzieu. Mathias to autor tekstów, wokalista i instrumentalista francuskiego artrockowego zespołu Dionysos, inspirowanego twórczością Tima Burtona i Roalda Dahla. To właśnie Malzieu zachęcił młodego Zaka do pisania piosenek i komponowania. Kilka miesięcy później Zak miał już pięć własnych utworów, które nagrał z bratem i przyjacielem. Założył także konto na MySpace, gdzie prezentował swoje utwory i zdobywał pierwszych fanów.
W latach 2007–2008 wydał własnym sumptem dwa albumy: „Like a Dead Tree” oraz „Crackings Are My Drums”. Jego pierwsza profesjonalna płyta, stworzona we współpracy z producentem Denisem Clavaizolle, ukazała się w 2009 roku pod tytułem „The Last Memories of My Old House”. Album, zawierający piosenki napisane przez Zaka po angielsku, został nagrany w studiu Sophiane w Cournon d’Auvergne. Zawiera on 14 utworów, w tym jeden ukryty na samym końcu po dłuższej chwili ciszy. Zawiera między innymi takie piosenki jak „Each Day” przebojowy kawałek pasujący na singiel, melancholijną „Queen or Sweet”, a także utrzymaną w stylu country „Ballad of Celestial Railroad”.
W latach 2009–2010 Zak występował ze swoim zespołem The Hobos Company, który tworzą jego starszy brat, perkusista Yann Clavaizolle oraz przyjaciel z dzieciństwa. Zespół grał około czterdziestu koncertów rocznie w całej Francji, występując w takich miejscach jak La Cigale oraz na festiwalach Garorock, Musilac i La Coopérative de Mai. Zak miał również okazję otworzyć koncert Miosseca w paryskiej Olympii. Ponadto, pojawił się w popularnym francuskim programie muzycznym Taratata, prowadzonym przez Nagui’ego, co przyczyniło się do zwiększenia jego rozpoznawalności na krajowej scenie muzycznej.
Zak Laughed inspiruje się głównie muzyką folkową i rockową, zwłaszcza amerykańskimi artystami, takimi jak Bob Dylan i Neil Young. Jego teksty oddają emocje związane z dorastaniem i poszukiwaniem tożsamości.