Znamy ten typ humoru, który w powszechnym wyobrażeniu kojarzy się z chłopakami. Już nursery rhymes (brytyjskie zbiory wiktoriańskich rymowanek) rezerwowały dla chłopców „wpadanie w kłopoty” i zamiłowanie do bójek, a dla dziewczynek wszystko to, co miłe i ładne. Bliższym nam przykładem takiej charakterystyki chłopców jest „Klan urwisów”. Jest to seria krótkometrażowych filmów nagrywanych w latach 1922 – 1944. W „Klanie urwisów” występowali zarówno chłopcy jak i dziewczynki, lecz to właśnie chłopaki „przekraczają wszelkie granice dobrego smaku”, a dziewczynki najczęściej są po prostu niewinnymi ofiarami ich wybryków. Sztubacki humor nie jest jednak wyłączną domeną płci męskiej i zamierzamy to udowodnić! Jedną z najbardziej ikonicznych postaci młodocianych buntowniczek jest Pippi Pończoszarka stworzona przez genialną szwedzką powieściopisarkę Astrid Lindgren. Kolejną z ikonicznych łobuziar jest Matylda z filmu Danny’ego DeVito z 1996 r., która daje wycisk znienawidzonej szkolnej dyrektorce. Dlatego w poniższym zestawieniu traktujemy słowo „dla chłopaków” z przymrużeniem oka, będzie całkiem sporo dziewczyn. Głównym wyznacznikiem jest to, żeby było maksymalnie śmiesznie, a poziom żartów „poniżej wszelkiej krytyki”.
„Dziennik Cwaniaczka” reż. Thor Freudenthal, USA 2010
To się nie mogło udać, a jednak! „Dziennik cwaniaczka” to przezabawna komedia o mękach dorastania. Ekranizacja serii książek pisarza i rysownika Jeffa Kinneya. Greg Heffley (Zachary Gordon) to nastolatek, który kończy podstawówkę i rozpoczyna naukę w gimnazjum. Chłopiec ma dwóch braci: Rodricka, który jest członkiem założonego przez siebie zespołu heavymetalowego oraz Manny’ego, skarżypytę. Najlepszym przyjacielem Grega jest Rowley Jefferson. Oddajmy głos samemy Gregowi: „Gimnazjum to najgorszy wynalazek świata. Dzieci które rosną tak niemrawo jak ja lądują w klasie z wąsatymi gorylami”. Celem Grega jest zdobycie popularności, ale nic nie idzie zgodnie z planem, a wręcz szykuje się mega katastrofa.
„Jak ugryźć robala” reż. Bob Dolman, USA 2006 r.
„Jak ugryźć robala” to ekranizacja powieści dla dzieci autorstwa Thomasa Rockwella (syn malarza Normana Rockwella) z 1973 r. W książce Alan zakłada się ze swoim przyjacielem Billym, że nie będzie w stanie zjeść 15 robaków w 15 dni. Billy, który potrzebuje pieniędzy na zakup minibike’a, zgodzi się na zakład tylko pod warunkiem, że Alan zapłaci mu 50 dolarów za zwycięstwo. Ich przyjaciel Tom mówi, że pomoże Billy’emu, podczas gdy inny przyjaciel, Joe, staje po stronie Alana. Gdy Billy jest bliski zwycięstwa, staje w obliczu lawiny paskudnych sztuczek i pułapek, które wymykają się spod kontroli. Zapadająca w pamięć rola Luke’a Benwarda, jest także Ty Panitz i wielu wielu innych.
„Tęczowy obóz” reż. Christopher R. Watson, USA 2011 r.
Morgan, czterdziestoletni facet z diagnozą raka i przechodzący kryzys wieku średniego zostaje zaproszony przez znajomego Sunny’ego na zieloną szkołę w charakterze opiekuna grupy wrednych dziesięciolatków. Okazuje się, że dzieciaki, to małe diabły. Prowodyrem bandy jest Calvin – rudy piegus przymusowo wysłany na „wypoczynek” przez udręczonych nim rodziców, którzy mieli go już dosyć. Przezabawna komedia pełna niegrzecznego humoru, a zarazem prawdziwy feel-good movie.
The Kid from Borneo, reż. Robert McGowan, USA 1933 r. (z cyklu Our Gang/The Little Rascals)
Jeden z najzabawniejszych filmów z serii. George „Spanky” McFarland i Dickie Moore dostają zadanie, żeby odebrać z dworca dawno nie widzianego wujka. Na podstawie zdjęcia z listu, który wysyła wujek dzieci wnioskują, że jest to dziki człowiek z Borneo, którego tak naprawdę wujek kupił do udziału w show. Dzieci przyprowadzają dzikiego człowieka do mieszkania, gdzie urządza on demolkę. W Polsce wiele odcinków można obejrzeć pod tytułem Klan urwisów.
„Obcy na poddaszu” reż. John Schultz, USA 2009 r.
Rodzina Pearsonów wyjeżdża na wakacje do upiornego domostwa na odludziu. Stuart wraz z bratem Natem, żoną Niną, a także dziećmi oraz kuzynami identycznymi bliźniakami Artem i Lee. Wszyscy cieszą się na upragniony odpoczynek. Jednak radosny nastrój pryska już pierwszego wieczoru, kiedy antena telewizyjna umieszczona na dachu zostaje zniszczona przez kosmitów. Obcy wylądowali akurat nad domkiem Pearsonów i wcale nie są przyjaźnie nastawieni. Chcą podporządkować sobie Ziemię i mają do dyspozycji nowoczesne urządzenia mogące kontrolować ludzkie umysły. Plan jest taki: pokonać kosmitów ich własną broną, czyli przy użyciu fajerwerków i gier komputerowych (Nintendo DS gra tu rolę).
„Kamień życzeń – magiczne przygody” reż. Robert Rodriguez, USA 2009 r.
Akcja filmu rozgrywa się na przedmieściu Black Falls, gdzie wszystkie domy wyglądają tak samo, a wszyscy dorośli pracują w fabryce Black Box Unlimited Worldwide Industries Incorporated. Tam właśnie powstaje Czarna Skrzynka pana Blacka, uniwersalne urządzenie do wszystkiego. Jednak jedyną rzeczą jaką Pan Black (James Spader) uczynił dla 11-letniego Toe Thompsona (Jimmy Bennett), to zapewnienie pracy jego rodzicom. Wszystko zmienia się, kiedy z nieba spada tęczowy kamień, uderza go w głowę i zmienia wszystko. Kamień okazuje się lepszą wersją Czarnej Skrzynki, gdyż spełnia życzenia. W filmie występuje m.in. Devon Gearhart (Dog Days of Summer, Canvas) , Racer i Rocket Rodriguez (dzieci reżysera), Jimmy Bennett (Alabama Moon), Trevor Gagnon i inni. Reżyser znany między innymi z Sin City postanowił, że zrobi film, który będzie się podobać jego dzieciom. Wyszła postmodernistyczna szalona jazda bez trzymanki, a jednocześnie jeden z najbardziej żenujących i najzabawniejszych filmów jakie powstały.
„Sune przeciw Sune” reż. Jon Holmberg, Szwecja 2018 r.
Sune (Elis Gerdt) ma 12 lat i idzie do wymarzonej czwartej klasy. Wszyscy wokół mu powtarzają, że to bardzo ważny etap i jak coś pójdzie nie tak, to będzie obiektem szykan do końca życia. Chłopiec stara się więc zrobić dobre pierwsze wrażenie. Niestety wszystko rujnuje pojawienie się klasie chłopca o identycznym imieniu i nazwisku jak on. Odtąd za sprawą nauczycielki nasz bohater zaczyna być nazywany Sune 2. Zirytowany tą sytuacją postanawia użyć całego dostępnego arsenału środków, żeby pokonać rywala. Absurdalne wewnętrzne rozmowy bohatera z samym sobą podnoszą ten film do piątej potęgi. Na podstawie skandynawskiej serii książek dla dzieci.
„Co gryzie Gilberta Grima” reż. Hanne Larsen, Norwegia 2016 r.
Na podstawie książki „Eggg” Steina Erika Lundego. Jedenastoletni Gilbert jest koszmarnie uczulony na jajka. Najmniejszy kontakt z nimi powoduje wysypkę albo wymioty. Przez wpadkę na urodzinach otrzymał niepochlebny przydomek Plubert. Chłopiec jest prześladowany przez kolegów w szkole na skutek swojej przypadłości. Dostaje jednak nową szansę, kiedy przeprowadza się wraz z rodzicami do innego miasta. Pewnego dna przyjeżdża do nich ekscentryczna ciotka z którą chłopiec zaczyna rywalizować.
„Matylda” reż. Danny DeVito, USA 1996 r.
Matylda od najmłodszych lat jest bardzo inteligentną dziewczynką. Molem książkowym, który nie cierpi telewizji. Całkowitym przeciwieństwem swoich rodziców, którzy nie widzą w niej potencjału i traktują jak piąte koło u wozu. Na domiar złego dziewczynka jest prześladowana przez nauczycieli w szkole, w szczególności przez demoniczną dyrektorkę. Matylda stopniowo zaczyna odkrywać niezwykły dar – im bardziej jest na kogoś wkurzona, tym silniejszymi zdolnościami telekinetycznymi dysponuje. Ekranizacja opowiadania Roalda Dahla pod tym samym tytułem. Jeden z najzabawniejszych filmów lat 90. XX w.